Alaala ng Agosto

Ngaun ay Agosto. Napagtanto ko na lamang na ang buwang ito ay Buwan ng Wika, kung kailan naman matatapos na ang buwan ay saka ko lamang naisip. Sumagi sa aking kamalayan, na noong ako'y nasa elementarya at mataas na paaralan, tuwing sasapit ang buwan ng Agosto ay mayroong mga patimpalak at mga serye ng palabas na nagaganap sa aming paaralan. Sa pagdiriwang na ito, hindi maaaring hindi ako kabilang sa mga lumalahok sa mga tunggalian gaya ng sabayang bigkas, tula, sayaw, at kung anu-ano pang mga paligsahan na kaugnay sa nasabing okasyon. Kailangan kasali ako. Matrabaho ang mga araw bago sumapit ang buwan na ito at ang mismong buwan para sa amin bilang magaaral. Mahabang preparasyon at masusing pageensayo ang mga nagaganap. Ang pinaka-hindi ko malilimutang pangyayaring naganap sa akin bilang magaaral na kaugnay sa mga paligsahan sa Buwan ng Wika ay noong nasa ika-apat na taon ako sa mataas na paaralan. Buong klase namen ang napiling lumahok sa isang patimpalak sa labas ng aming paaralan. Mga ilang araw na din ang aming ginugol sa pageensayo para sa Sabayang Bigkas na ito. Ngunit sa mga araw na iyon ay walang nakikitang pag-unlad ang aming guro. Hindi ko maintindihan kung anong nangyari sa amin ng mga panahong iyon. Marahil ay masyado kaming magugulo at walang pagkakaisa. Kaya sa kasamaang-palad, binawi ng aming guro sa Filipino ang pagkakataong maipanlaban ng aming paaralan. Bagkos, ibinigay ito sa Unang Pangkat sa Ikatlong Taon. Laking panlulumo ng aming pangkat sa naganap na iyon. Ngunit wala kaming magagawa dahil wala sa amin ang desisyon. Mayroon din namang nasiyahan, at iyon ay ang mga kamag-aral kong walang interes sa mga patimpalak dahil nakikita nilang ito ay nakakainip at walang saysay. Pero para sa akin, malaking kawalan iyon. Sa kabila ng pangyayaring iyon, madami din naman akong mga masasayang alaala sa mga pagdiriwang ng Buwan ng Wika.

Bakit nga ba Agosto ang napiling Buwan ng Wika? Dahil ito sa ginawang Proklamasyon Blg. 1041 ng dating Pangulong Fidel V. Ramos.

Ang Pambansang Bayani Gat Jose Rizal

Sa Aking Mga Kabata

Kapagka ang baya'y sadyang umiibig

 Sa kanyang salitang kaloob ng langit,

Sanglang kalayaan nasa ring masapit

Katulad ng ibong nasa himpapawid.

Pagka't ang salita'y isang kahatulan

Sa bayan, sa nayo't mga kaharian,

At ang isang tao'y katulad, kabagay 

Ng alin mang likha noong kalayaan.

 Ang hindi magmahal sa kanyang salita

Mahigit sa hayop at malansang isda,

Kaya ang marapat pagyamaning kusa

Na tulad sa inang tunay na nagpala.

  

Ang wikang Tagalog tulad din sa Latin

Sa Ingles, Kastila at salitang anghel,

Sapagka't ang Poong maalam tumingin 

Ang siyang naggawad, nagbigay sa atin.

 Ang salita nati'y huwad din sa iba

Na may alfabeto at sariling letra,

Na kaya nawala'y dinatnan ng sigwa

Ang lunday sa lawa noong dakong una.

Ang tulang ito ang paboritong kong tula na nilikha ng ating pambansang bayani noong kabataan niya. Sa murang gulang ay nagawa niyang gumawa ng isang tula na pumupukaw sa kamalayan ng mga Filipino sa paggamit ng sarili nating wika. Ito din ang nagpanalo sa akin sa isa sa mga patimpalak sa pagbigkas ng tula na aking nilahukan noong ako ay nasa Unang Pangkat sa Mataas na Paaralan.

"Nothing Major Major"

I just watched the recently concluded Miss Universe 2010 Beauty Pageant and witnessed an epic failed, sigh.. =( 

However, I'm still proud that Ms. Philippines got into the top 5. Congratulations to Ms. Maria Venus Raj and to our country which she represented confidently to that prestigious pageant and to the whole world. She was the crowd's favorite, even on the online forums and other networking sites, her name reigned, and the country Philippines topped it all. Her journey to Miss Universe competition was really a tough one. Unluckily she was dethroned as Binibining Pilipinas Universe due to the so-called inconsistencies on her birth certificate. But soon enough the issue has been closed, Ms. Venus was reinstated and continued her battle for the Miss Universe competition which was held at Las Vegas, USA.

The crowd's favorite, Ms. Venus, managed to please her audiences upto the top 5, but not until the question of the judge Mr. William Baldwin was delivered..

Ms. Venus Raj on the q & a portion
(I just googled this pic, credits to the owner)

Well then, nobody's perfect. And no matter how confident you are, you can also be nervous. Besides, she's happy on where she was at the moment that she could not think of the mistakes she've done in the past. She was full supported by the Filipinos and other fans all over the world which made her so over-whelmed, but not the by the judges.

Anyway, I still admire you Ms. Venus Raj. You made your countrymen proud. I so major major like you! Coz' we're both magayon! Aw! ^_^ And oh, by the way, I am a Bicolana. And I'm so proud of it!

On her long gown. So elegant and classy, perfect for a Miss Universe.
And because of her I am inspired to have that gorgeous body, 22" waist line? Goodluck! haha!
(credits to missosology.com for the picture)

Blog-Blog-Blog

Yehey! I've got a blog page! =)

I was planning so long to have a blog, but I can't find the right time for this. Though I have a lot of time yet Im just wasting it too much for some non-sense internet browsing and facebook addiction. Im not a writer, although in my highschool days I was involved in our school's journal and became a News Editor for Filipino. Still I can't consider myself a writer, but now, perhaps I can be a blogger!

I have a younger sister who's a blogger. She writes better than me. ^_^ (Im just a proud Ate) She's addicted to blogging and spending most of her time over the net, editing and designing her blogs, searching and learning unstoppable improvements of web feed formats, as well as making websites. For better improvement of her knowledge about computers, web development and management of information systems, she decided to take up B. S. Information Technology. Our family is looking forward for her success in her chosen career path.

My younger sister, Teban, as I call her.ehehe. Her real name is Janile.

Surfing the net, my younger sister's addiction and reading other's blogs inspired me to have my own blog. Now I can make my time more worthy (aside from my voluntary acts as a catechism teacher in our parish) and I will be very busy. Aw!

Thinking for my next blog entry. Hihi. ^_^